นกกาน้ำกาลาปากอสเป็นนกกาน้ำชนิดเดียวที่บินไม่ได้ ปีกของมันเล็กเกินกว่าจะยกร่างที่หนักอึ้งได้ เพื่อติดตามการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมที่รับผิดชอบต่อปีกที่หดตัวของนก Alejandro Burga ต้องการ DNA จากนกที่ลงดินและจากสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องสองสามตัว สำหรับนักพันธุศาสตร์วิวัฒนาการของ UCLA การได้ DNA ที่ถูกต้องเป็นความพยายามที่ยาวนานเป็นปี
หลังจากที่นกกาน้ำกาลาปากอส ( Phalacrocorax harrisi )
แยกตัวออกจากนกกาน้ำอื่นๆ ปีกของพวกมันหดลงเหลือ 19 เซนติเมตร และร่างกายของพวกมันก็เพิ่มขึ้นเป็น 3.6 กิโลกรัม ซึ่งไม่ใช่นกที่เป็นมิตรกับการบิน Burga สงสัยว่าเขาจะมีปัญหาในการขออนุญาตเก็บ DNA จากนกที่ใกล้สูญพันธุ์ ดังนั้นเขาจึงส่งอีเมลหา “ใครก็ตามที่เคยตีพิมพ์เรื่องนกกาน้ำ” ในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา เขากล่าว
เขาพบนักนิเวศวิทยาโรค Patricia Parker จากมหาวิทยาลัย Missouri-St. หลุยส์ที่เก็บเลือดจากนกกาน้ำกาลาปากอสในปี 2000 เพื่อติดตามการแพร่กระจายของเชื้อโรค การเดินทางไปยังเกาะต้องได้รับอนุญาตเป็นพิเศษ เที่ยวบินระยะไกลและการเดินทางทางเรือ แต่การได้รับ DNA จากนกที่สูงเมตรนั้นไม่ใช่เรื่องยาก
“พวกมันเฉื่อย และพวกเขาแค่นั่งอยู่ที่นั่นแล้วมองคุณ” ปาร์กเกอร์กล่าว เธอแบ่งปัน DNA ที่อยู่ในตู้เย็นในห้องแล็บของเธอมานานกว่าทศวรรษ Burga ใช้มันเพื่อสร้างหนังสือคำสั่งทางพันธุกรรมของนกกาน้ำหรือจีโนมขึ้นใหม่
ต่อมาเขาต้องการดีเอ็นเอเปรียบเทียบจากสายพันธุ์ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด
เช่น นกกาน้ำหงอนหงอนคู่ ซึ่งเป็นนกน้ำขนาดเท่าห่านที่มีปีกกว้าง นกได้รับการคุ้มครองภายใต้สนธิสัญญานกอพยพระหว่างสหรัฐอเมริกาและแคนาดา เนื่องจาก Burga ไม่สามารถดักจับเพียงตัวเดียวและรวบรวม DNA ได้ เขาจึงมีความคิดสร้างสรรค์ เขาพยายามสกัดดีเอ็นเอจากตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งลอสแองเจลีสเคาน์ตี้ แต่สารพันธุกรรมนั้นใช้ไม่ได้ สวนสัตว์ซานดิเอโกได้ส่งตัวอย่างนกกาน้ำขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องกันในระยะไกลเกินไป ศูนย์ช่วยเหลือนกนานาชาติในลอสแองเจลิสแจ้งเขาเมื่อมีคนพบนกกาน้ำที่ตายแล้วบนชายหาด Burga รีบวิ่งเข้ามา แต่นกตัวนี้เป็นนกกาน้ำของ Brandt — ในแผนภูมิลำดับวงศ์ตระกูลไกลเกินกว่าจะใช้งานได้
ห่วงโซ่อีเมลสายหนึ่งนำไปสู่พอล วูลฟ์ นักชีววิทยาโรคสัตว์ป่าจากกระทรวงเกษตรของสหรัฐอเมริกาที่เฝ้าติดตามไวรัสโรคนิวคาสเซิลในนกกาน้ำสองหงอนในมินนิโซตา ด้วยใบอนุญาตพิเศษ Wolf ได้นำไข่นกกาน้ำสองหงอนหนึ่งตัวออกจากรัง ไข่อยู่ในขั้นตอนที่เหมาะสมของการพัฒนา – เมื่อปีกเริ่มเติบโต – เพื่อตรวจสอบว่ายีนใดทำงานในระหว่างการพัฒนาปีก สองลงสองที่จะไป
ขณะอยู่ที่เกาะมิดเดิลตันของอะแลสกาที่กำลังศึกษาปรสิตของนกทะเล แอนดรูว์ รามีย์แห่งสำนักงานสำรวจธรณีวิทยาสหรัฐ (US Geological Survey) ได้เก็บไข่สองฟองจากนกกาน้ำในท้องทะเลของเบอร์กา
Burga ยังเกณฑ์ Claudio Verdugo นักระบาดวิทยาระดับโมเลกุลที่ Universidad Austral de Chile ใน Valdivia ไม่สามารถขนส่งตัวอย่างนกระหว่างประเทศได้เนื่องจากกลัวว่าจะเกิดโรคระบาด บูร์กาจึงส่งสารเคมีและระเบียบการไปยังเวอร์ดูโก ซึ่งนำดีเอ็นเอจากสปีชีส์อื่น นั่นคือนกกาน้ำ neotropic และส่งไปยังบูร์กา
ด้วย DNA จากนกกาน้ำสี่สายพันธุ์ที่อยู่ในมือ Burga และเพื่อนใหม่ของเขาได้เรียนรู้ว่าปีกที่แข็งแรงของนกกาน้ำกาลาปากอส ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจาก การกลายพันธุ์ในยีนเฉพาะที่กระตุ้นการเติบโตของแขนขา ( SN: 6/11/16, p. 11 ) ขณะนี้ Burga กำลังศึกษาว่าวิวัฒนาการทำให้นกตัวอื่น ๆ มีเหตุผลอย่างไร
credit : haygoodpoetry.com hoochanddaddyo.com hostalsweetdaybreak.com icandependonme-sharronjamison.com inthecompanyofangels2.com jamchocolates.com jamesgavette.com jamesleggettmusicproduction.com jameson-h.com jammeeguesthouse.com
