แจกคอมพิวเตอร์ที่บ้านพร้อมอินเทอร์เน็ตฟรีให้กับเด็กมัธยมต้นจากครัวเรือนที่มีรายได้น้อย และเฝ้าดูเด็กคนนั้นกลายเป็นนักอ่านที่ดีขึ้น นั่นคือข้อสรุปของการศึกษาใหม่ที่เน้นผลทางวิชาการที่อาจเกิดขึ้นจากสิ่งที่เรียกว่าการแบ่งแยกทางดิจิทัลที่แยกเด็กยากจนออกจากเพื่อนที่ฐานะดีกว่าทีมที่นำโดยนักจิตวิทยาลินดา เอ. แจ็กสันแห่งมหาวิทยาลัยมิชิแกนสเตตในอีสต์แลนซิงได้มอบคอมพิวเตอร์ การเข้าถึงอินเทอร์เน็ต และการสนับสนุนทางเทคนิคในบ้านแก่เด็ก 140 คน เด็กชายและเด็กหญิงชาวแอฟริกัน-อเมริกันอายุ 12 ถึง 14 ปี ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวที่มีรายได้ไม่เกิน 15,000 ดอลลาร์ต่อปี นักวิจัยบันทึกการใช้อินเทอร์เน็ตของเด็กแต่ละคนตั้งแต่เดือนธันวาคม พ.ศ. 2543 ถึงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2545
ก่อนเข้าเรียน เด็กเหล่านี้มักทำข้อสอบได้ไม่ดี
ทั้งในโรงเรียนและผลการเรียน อย่างไรก็ตาม เกรดโดยรวมและคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการอ่าน—แต่ไม่ใช่คะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาคณิตศาสตร์—เริ่มสูงขึ้นหลังจากใช้อินเทอร์เน็ตที่บ้านเป็นเวลา 6 เดือน มาตรการเหล่านี้ไปไกลกว่านั้นเมื่อสิ้นสุดการศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มเด็กที่ใช้เวลาออนไลน์มากที่สุด
ผู้เข้าร่วมเข้าสู่ระบบอินเทอร์เน็ตโดยเฉลี่ย 30 นาทีต่อวัน ซึ่งไม่มากนักในแผนการใหญ่ของการใช้อินเทอร์เน็ตของวัยรุ่น: วัยรุ่นในครอบครัวชนชั้นกลางและชนชั้นสูงใช้อินเทอร์เน็ตเฉลี่ย 2 ชั่วโมงขึ้นไปในแต่ละวัน มีเด็กเพียง 25 เปอร์เซ็นต์ในการศึกษาที่ใช้การส่งข้อความโต้ตอบแบบทันที และมีเพียง 16 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นที่ส่งอีเมลหรือมีส่วนร่วมในการแชทออนไลน์ ตัวเลขที่ต่ำเหล่านี้อาจสะท้อนถึงการขาดการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตที่บ้านในครอบครัวและเพื่อนๆ ของเด็ก นอกจากนี้ พ่อแม่ของพวกเขายังห้ามไม่ให้เด็กที่เข้าร่วมส่วนใหญ่ติดต่อกับคนแปลกหน้าในห้องสนทนา
อย่างไรก็ตาม เว็บไซต์ออนไลน์ที่มีข้อความจำนวนมากดูเหมือนจะให้ประสบการณ์
การอ่านที่แปลเป็นคะแนนการอ่านและผลการเรียนที่สูงขึ้น นักวิจัยแนะนำ แม้ว่าผู้เข้าร่วมจะยังคงอ่านต่ำกว่าค่าเฉลี่ยเมื่อสิ้นสุดการศึกษา แต่การปรับปรุงของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงคำมั่นสัญญา
ตามที่ Jackson และเพื่อนร่วมงานของเธอกล่าว
การค้นพบนี้ทำให้เกิดความไม่สงบว่า “เด็กที่น่าจะได้รับประโยชน์จากการเข้าถึงอินเทอร์เน็ตที่บ้านมากที่สุดคือเด็กที่มีแนวโน้มน้อยที่สุดที่จะมี [อินเทอร์เน็ต]” ทีมของแจ็คสันสรุป
นักจิตวิทยา Robert Kraut จาก Carnegie กล่าวว่าตรงกันข้ามกับเพื่อนที่ยากจนของพวกเขา นักเรียนมัธยมต้นและมัธยมปลายที่ร่ำรวยกว่าใช้เวลาส่วนใหญ่บนอินเทอร์เน็ตเพื่อแลกเปลี่ยนข้อความโต้ตอบแบบทันทีกับเพื่อน ๆ มหาวิทยาลัยเมลลอนในพิตต์สเบิร์ก
สำหรับวัยรุ่น การส่งข้อความโต้ตอบแบบทันทีช่วยเพิ่มโอกาสในการสื่อสารกับเพื่อนๆ และขยายโลกทางสังคมของพวกเขา Kraut แนะนำ เขาและเพื่อนร่วมงานทำการสำรวจข้อความโต้ตอบแบบทันทีในการสัมภาษณ์วัยรุ่น 26 คนในปี 2545 และในการสำรวจความคิดเห็นของวัยรุ่น 41 คนในปี 2547
ข้อความโต้ตอบแบบทันทีจำลองการเข้าร่วมกลุ่มโดยไม่มีกฎการยอมรับที่เข้มงวดของกลุ่มเพื่อนในมุมมองของ Kraut ผู้ใช้แต่ละคนสร้างรายชื่อเพื่อนของตนเอง
ภายในแวดวงเสมือนจริงเหล่านี้ วัยรุ่นกลายเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่พวกเขามองว่าเป็นการฝึกปฏิบัติทางอินเทอร์เน็ตที่ยอดเยี่ยม และในขณะเดียวกันก็เพิ่มพูนความรู้สึกของการมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อน แม้ว่าจะนั่งทำการบ้านอยู่ตามลำพัง Kraut กล่าว
ถึงกระนั้น เยาวชนที่เข้าใจอินเทอร์เน็ตโดยทั่วไปยังมีอีกมากที่ต้องเรียนรู้เกี่ยวกับการเข้าถึงทางสังคมและอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจากการสื่อสารออนไลน์ ศาสตราจารย์ด้านการศึกษา Zheng Yan จาก State University of New York ที่ Albany กล่าว
Yan สัมภาษณ์นักเรียนชั้นประถมและมัธยมต้น 322 คนในย่านชานเมืองนิวอิงแลนด์ ผู้เข้าร่วมยังวาดภาพเพื่อแสดงให้เห็นว่าอินเทอร์เน็ตมีลักษณะอย่างไร และเมื่อได้รับคำแนะนำให้คิดว่าอินเทอร์เน็ตเป็นเมือง ผู้คนประเภทใดที่จะได้เห็นที่นั่น
เมื่ออายุ 10 ถึง 11 ปี เด็ก ๆ ได้แสดงความรู้อย่างมากเกี่ยวกับความซับซ้อนทางเทคนิคของอินเทอร์เน็ต เช่น การตระหนักว่าไซต์อินเทอร์เน็ตทำหน้าที่เป็นแหล่งข้อมูลสำหรับคอมพิวเตอร์หลายเครื่อง
อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งอายุ 12 ถึง 13 ปี เยาวชนก็เริ่มเข้าใจความซับซ้อนทางสังคมของอินเทอร์เน็ต เช่น คนแปลกหน้าจำนวนมากที่สามารถเข้าถึงข้อมูลที่บุคคลโพสต์แบบสาธารณะได้ ถึงอย่างนั้น ข้อมูลเชิงลึกของเด็ก ๆ เกี่ยวกับภัยในโลกสังคมออนไลน์ยังคงเป็นเรื่องพื้นฐานเมื่อเทียบกับที่ผู้ใหญ่เคยสังเกต
เด็กและวัยรุ่นที่ฉาบฉวยความคิดและภาพส่วนตัวบนเว็บไซต์ เช่นmyspace.com “มักไม่รู้ว่ามีกี่คนที่เข้าถึงข้อมูลนั้น รวมถึงผู้ล่าทางเพศด้วย” หยานกล่าว เขาสนับสนุนให้ผู้ปกครองติดตามกิจกรรมทางอินเทอร์เน็ตและพูดคุยเรื่องอันตรายทางออนไลน์กับเด็กๆ เป็นประจำ
credit : เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> เว็บแทงบอลออนไลน์
